محفل عشاق الحسین (ع)مشهدالرضا

مرحوم شیخ صدوق رضوان اللّه تعالى علیه و دیگر بزرگان آورده اند:

یکى از راویان حدیث و از اصحاب و دوستان امام جعفر صادق علیه السلام

به نام ابوبصیر لیث مرادى حکایت کند:

پس از آن که امام جعفر صادق علیه السلام به شهادت رسید،

روزى جهت اظهار هم دردى و عرض تسلیت به

اهل منزل حضرت ، رهسپار منزل آن امام مظلوم علیه السلام گردیدم .

همین که وارد منزل حضرت شدم ، همسرش حمیده را گریان دیدم ؛

و من نیز در غم و مصیبت از دست دادن

آن امام همام علیه السلام بسیار گریستم .

و چون لحظاتى به این منوال گذشت ، افراد آرامش خود را باز یافتند.

آن گاه همسر آن حضرت به من خطاب

کرد و اظهار داشت :

اى ابوبصیر! چنانچه در آخرین لحظات عمر امام جعفر صادق علیه السلام

در جمع ما و دیگر اعضاء خانواده

مى بودى ، از کلامى بسیار مهمّ استفاده مى بردى .

ابوبصیر گوید: از آن بانوى کریمه توضیح خواستم ؟

پاسخ داد: در آن هنگام ، که ضعف شدیدى بر امام علیه السلام

وارد شده بود فرمود: تمام اعضاء خانواده و

آشنایان و نزدیکان را بگوئید که در کنار من حاضر و جمع شوند.

وقتى تمامى افراد حضور یافتند، حضرت به یکایک آنان نگاهى عمیق انداخت

و سپس خطاب به جمع حاضرفرمود:

کسانى که نسبت به نماز بى اعتنا باشند، شفاعت ما

اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام شامل حالشان نمى گردد.

قابل دقّت است که حضرت نفرمود: شفاعت ما شامل افراد بى نماز نمى شود؛

بلکه فرمود: شفاعت ما شامل حال

افراد بى اعتناء به نماز، نمى شود.

منبع: ثواب الا عمال : ص ۲۰۵، بحارالا نوار: ج ۴۷، ص ۲، ح ۵.

۵.