محفل عشاق الحسین (ع)مشهدالرضا

13ماه جمادی الثانی سالروز وفات مادریست

که در دامنش وفا و ایثار و ادب را پروریده است .

زبان و قلم از وصف این مادر  ناتوانند .

مادری که ...

مادری که اگر چه در کربلا نبود، ولی دلش

تا ابددر کربلا ماند و نگاهش بر افق،

که آیا «کاروان عشق»را بازگشتی خواهد بود؟

مادری که دلش برای همیشه

در کنار «نهر علقمه»، سوگ نشین فرزندی شد

که نظیر نداشت در زیبایی و شجاعت!

مادری که دلش در میدان «قتلگاه» بود و نگاهش

بر آسمان، که چه وقت، «ماه»، بار دیگر خواهد

تابید!مادری که یک عمر، دست از «حسین حسین»

گفتن بر نداشت و تمام غریبانه‏هایش را، حتی سوگ

عزیزانش را با نام حسین علیه‏السلام همراهی کرد!
مادری که «ام البنین علیهاالسلام » بود،

ولی آیینه نگاهش از آسمان کربلا، تنها

اشکِ خونین ستارگان را چید؛ آن گاه که راوی،

از عبور نیزه‏ها روایت می‏کرد!
مادری که حتی کوچه‏های «مدینه»،

مرثیه‏سرای اندوه سترگ او شدند و به استقامت

و صبر او ایمان آوردند!
مادری که «وفا»، اولین درس زندگی و «شجاعت»، عالی‏ترین سرشت همسری‏اش بود و «صحبت»،

بالاترین باور مهر پروری‏اش
مادری که برای همیشه، با ناله‏های نینوایی،

به یاد پسرانش، لالایی سرود و

سروده‏هایش را فرات، هر روز، هنگام غروب

نجوا می‏کند!مادری که بعد از شهادت

«عباس علیه‏السلام »،

دیگر به ماه نگاه نکرد و آسمان مدینه،

نعمت نورافشانی‏اش را از دست داد!
مادری که در کربلا نبود، ولی تا ابد در

کربلا ماند و دل از «گودال قتلگاه» نگرفت و

فریاد «یا حسین»اش را نه‏تنها در مدینه،

که از صحن مطهر کربلا می‏توان شنید!

درود خداوند و سلام پاکان، بر روح بلند

و وفاداری بی‏نظیرش باد!
روح آسمانی‏اش، در سایه سار کوثر، شاد،

و شفاعت بشکوهش، دستگیرمان باد